Ξεκλέψαμε λίγο χρόνο από την Γεωργία Δεμίρη και τη ρωτήσαμε για αρχή δύο τρία πράγματα πράγματα επάνω στο νέο της βιβλίο Ακαταμάχητος που κυκλοφορεί -οι εκδόσεις Ψυχογιός έχουν τυπώσει ούτε ένα, ούτε δύο αλλά οκτώ μυθιστορήματά της- ενώ στη συνέχεια μας είπε πολλά άλλα και ενδιαφέροντα.
Είχατε κάποια συγκεκριμένα πρόσωπα στο μυαλό σας ήταν ξεκινήσατε να γράφετε την ιστορία της Αφροδίτης Μπεμπέκου και του όμορφου Κρητικού αγρότη που θέλει να τον κάνει ποπ είδωλο;
Για τον κεντρικό ήρωα, τον όμορφο Κρητικό αγρότη, είχα ένα συγκεκριμένο πρόσωπο στο μυαλό μου, που αποτέλεσε και την πηγή έμπνευσης για την ιστορία. Η ηρωίδα και οι υπόλοιποι χαρακτήρες είναι προϊόν μυθοπλασίας, με στοιχεία «δανεισμένα» από ανθρώπους που γνωρίζω.
Οι ηρωίδες των βιβλίων σας μπορούν τελικά να αντισταθούν στην αγάπη ή την αφήνουν να τους πάει όπου θέλει αυτή;
Οι ηρωίδες των βιβλίων μου ονειρεύονται τον έρωτα και, παρότι προσπαθούν να του αντισταθούν, όταν η λογική τους υπαγορεύει «να μείνουν μακριά», συνήθως παραδίδονται να το ζήσουν.
Πόσο έχει αλλάξει τη σύγχρονη γυναίκα η κρίση που περνάμε; Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της που έχει αλλάξει περισσότερο;
Πιστεύω ότι η κρίση που περνάμε έχει αλλάξει άνδρες και γυναίκες. Ο αγώνας για την επιβίωση, που έχει δυσκολέψει, μας έχει κάνει πιο κυνικούς. Και βεβαίως λίγο πιο κατσούφηδες. Από την άλλη, ακριβώς επειδή είναι έτσι η κατάσταση, υπάρχει και μια τάση να «ζήσουμε» όσο περισσότερα μπορούμε, παρά τις αντιξοότητες, γιατί η ζωή είναι μια και συμβαίνει τώρα.
Πόσα προσωπικά στοιχεία βάζετε στα πρόσωπα των βιβλίων σας;
Πάρα πολλά ακόμη και σε περιφερειακούς ήρωες και μερικές φορές χωρίς καν να το αντιλαμβάνομαι την ώρα που γράφω. Έχει τύχει να το ανακαλύψω εκ των υστέρων ότι το χαρακτηριστικό που σατίριζα σε κάποιον ήρωα είναι δικό μου και να γελάσω πολύ με τον εαυτό μου.
Πότε ξεκίνησε η αγάπη σας για το βιβλίο και πότε ήρθε η στιγμή που είπατε “εγώ θα τα εκδώσω αυτά που γράφω”;
Η αγάπη μου για το βιβλίο ξεκίνησε από πάρα πολύ μικρή ηλικία. Θυμάμαι ότι η αγαπημένη μου ασχολία ήταν ανέκαθεν το διάβασμα, να παίρνω ένα βιβλίο και να «ταξιδεύω». Πάντα το σκεφτόμουν να εκδώσω κάποιο βιβλίο, μετά από παροτρύνσεις τρίτων, αλλά ποτέ δεν είπα «εγώ θα τα εκδώσω αυτά που γράφω», λόγω ανασφάλειας. Αυτό που είπα σε μία καμπή της ζωής μου ήταν «ας γράψω αυτό κι ίσως κάποτε κάποιος ενδιαφερθεί να το εκδώσει». Κάτι που λέω ακόμη, παρότι έχω γράψει ήδη οκτώ βιβλία.
Πόσο διαβάζει τελικά ο Έλληνας; Και έχει μάθει να ξεχωρίζει το καλό από το μέτριο;
Από στατιστικά στοιχεία γνωρίζω ότι διαβάζει μόνο το 8% του πληθυσμού. Νομίζω ότι σε γενικές γραμμές το κοινό έχει την κρίση, που σε καμία περίπτωση δεν είναι αλάνθαστη, να ξεχωρίζει αυτό που αξίζει.
Λένε πως η μετάφραση εάν είναι ωραία δεν είναι πιστή και άμα είναι πιστή δεν είναι ωραία. Τι από τα δύο τελικά ισχύει;
Ισχύει απόλυτα. Η ωραία μετάφραση δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι πιστή, γιατί, όπως λένε οι γνώστες, ο μεταφραστής πρέπει να προσαρμόζει το κείμενο με ελευθερία στη μητρική του γλώσσα, χωρίς φυσικά να προδίδει το γενικό νόημα.
Αγαπημένα βιβλία που θα τα κουβαλάτε για πάντα μαζί σας;
«Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» και «Ο Καπετάν Μιχάλης» του Καζαντζάκη είναι τα βιβλία που κουβαλάω πάντα στην καρδιά μου.
Έχετε ήδη κάποιο επόμενο βιβλίο στο μυαλό σας;
Ναι, πάντα έχω μια καινούργια ιστορία στο μυαλό μου.
