Γιατί 25η Μαρτίου χωρίς μπακαλιάρο σκορδαλιά και Παπαφλέσσα δεν γίνεται!

ΟΚ, δεν θα ντραπώ. Θα το πω. Δεν θα δω Παπαφλέσσα φέτος γιατί θα πάω γήπεδο να δω Ολυμπιακός-Ρεάλ. Για το λόγο αυτό και μόνο χρωστάω ένα κείμενο στο έργο-έπος. Στο έργο που κάνει όλα τα άλλα έργα να μοιάζουν σαν φτηνές παραγωγές. Στο έργο που κάνει μέχρι και το Μπεν Χουρ να φαίνεται σαν τον Green Lantern. Η δολοπλοκία πάει σύννεφο. Ο σκοτωμός το ίδιο. Η μια ατάκα μετά την άλλη!

Ορίστε λοιπόν η δόμηση του έπους…

Ο Παπαμιχαήλ

Γιατί διάλεξαν τον Δημήτρη μου, Δημήτρη μου, Παπαμιχαήλ για τον ρόλο; Αφενός γιατί είδαν πόσο λεβέντης ήταν στην Νεράιδα και στο Παλικάρι και αφετέρου γιατί είχε αυτό το κάτι στο μάτι. Αυτό το περίεργο που είχε ο Σεϊτάν Παπάς. Και γιατί είχε ήδη κάνει την μισή του δουλειά με το όνομα, οπότε έμενε το Φλέσσας. ΟΚ. Δεν έδωσε και ρέστα (καλά δεν ήταν και ο Έρολ Φλιν εδώ που τα λέμε) αλλά από το πρώτο λεπτό σε βάζει στο κλίμα. Σε πωρώνει ρε παιδί μου!

Η Δανδουλάκη

Οι φήμες λένε πως ήταν 17 χρονών τότε η Κάτια. Μιλάμε για 1971. Τέλοσπάντων και κολλητό ληξίαρχο δεν έχω για να ξέρω οπότε το προσπερνάω. Την πρώτη φορά που είδα την ταινία είπα “Η Βίρνα”. Σήμερα, πριν τα 30 μου, εγώ έχω μείνει χωρίς τρίχα στο κεφάλι, η Δανδουλάκη είναι ίδια και ακόμη την λέω “Βίρνα”. Για την ιστορία, το Κατερινιώ στην ταινία κόλασε μέχρι και Παπαφλέσσα. Plus ότι λέει και την μοίρα διαβάζοντας το… αρνί!

Η Κάτια τότες…

Η Κάτια τώρα…

Ο Κολοκοτρώνης

Ή Δημήτρης Ιωακειμίδης. Η φωνή του την στιγμή που είναι στο άλογο και αναφωνεί “Έεεελληνες…” είναι μακράν της δεύτερης (και της τρίτης) η επικότερη στον ελληνικό κινηματογράφο. Για την ιστορία, ο ίδιος άνθρωπος που είναι όλο το έργο, έπαιξε λίγα χρόνια αργότερα στον Ταμτάκο. Ναι, τον γνωστό τηλεοπτικό τσιγγάνο. Μάλιστα έπαιξε δεύτερο ρόλο, του γαμπρού του και έλεγε ανά 5λεπτο “Ένα stockhouse ρε, ένα stockhouse…”.

Να’τος… πετιέται…

Νάτος… πετιέται… (part 2)

Το budget

Εδώ είναι που ξεφεύγουμε. Τόσο που μοιάζει με κουκκίδα στον ορίζοντα το σπίτι μου. Τόσο μακριά πάμε. Με 12 μυριάκι παλιές, αγαπημένες, υποτιμημένες δραχμούλες budget πώς να μην κάνει πα(τά)ταγο; Συμπαραγωγή της Τζέιμς Φιλμς (!) και της Φίνος Φιλμς. Τότε, στα χρόνια εκείνα, συναγωνιζόταν αμερικάνικες παραγωγές…

Τα σκηνικά

Όπου γινόταν μάχη δηλαδή. Σε κάτι ισώματα. Στα οποία ισώματα είχαν περάσει πριν μπουλντόζες. Που φαίνονται τα σημάδια στο χώμα. Ποιος νοιάζεται; Εδώ μιλάμε για θανατικό all over στην οθόνη!

Τα εφέ

Από τα 12 μυριάκια budget, εύκολα το 1 πήγε σε γνωστή βιομηχανία πολτού ντομάτας. Να πούμε για τα σπαθιά; Να πούμε για τα τυφέκια; Από που να το πιάσεις και που να το αφήσεις. Χωρίς ίχνος υπερβολής… ΑΠΙΘΑΝΑ! Συν το ψεύτικο μουστάκι και κακό…

Δείτε μετά το 1:50 τον Παλαιών Πατρών και πείτε ποιον σας θυμίζει. Ναι, τον Ευλογητό…

Δηλαδή αυτόν τον τύπο…

Ο Batmanφλέσσας

ΟΚ, αποτυχημένο το λογοπαίγνιο. Αλλά καταλαβαίνετε τι θέλω να πω. Εμφανίζεται σαν τον σκοτεινό ιππότη, εξαφανίζεται κάπως έτσι. Εκτοξεύει απειλές πανταχόθεν. Έχει βραχνή φωνή τύπου “I’m Papaflessas”. Αν εμφανιζόταν και ο Superman θα τις άρπαζε από τον Σεϊτάν Παπά.

All Star Casting

Τι πανδαισία είναι αυτή; Τι σταρομάνι και κακό; Τι Συμμορία των 11 και βλακείες; Σημειώστε ονόματα. Αλέκος Αλεξανδράκης, Άγγελος Αντωνόπουλος, Λαυρέντης Διαννέλος (ο μπαμπάς της Μανταλένας ντε), Στέφανος Στρατηγός, Χρήστος Πολίτης (οι φήμες θέλουν εκεί τον Γιάγκο Δράκο να ερωτεύτηκε την Βίρνα), Ηλίας Λογοθέτης, Σταύρος Ξενίδης και, και… ΚΑΙ… ο Φερνάντο Σάντο. Ο ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΣΑΝΤΣΟ για τον Θεό! Ο υπέρτατος κακός στα γουέστερν τώρα ΚΑΙ κακός σε ελληνική παραγωγή. Δεν μιλούσε γρι ελληνικά και ο μεταγλωττισμός που ανοιγοκλείνει το στόμα είναι μαζί με τον Κολοκοτρώνη όλη η ταινία!

Σκηνές μάχης

Ορκ εναντίον ξωτικών; Ούτε καν. Πολιορκία της Ιερουσαλήμ; Ούτε. Game Of Thrones και κάτι παγωζόμπι να κυνηγάνε ανθρώπους; Μπα! Μιλάμε για χορευτικά. Για σκηνές βγαλμένες από πραγματική δράση. Οι δε σκοτωμοί όταν γίνονται ανά 1,1 λεπτά; Νομίζεις ότι πεθαίνουν οι άνθρωποι πραγματικά. Μικρός έκλαιγα για το ξεκλήρισμα.

Το soundtrack

Θα σας το περιγράψω με λέξεις και εσείς απλά ακούστε την μουσική στα αυτιά σας “Πουμ, πουμ, πουμ, πουμ, πουμ, πουμ, πουμ, πουμ, πουμ, πουμ, πουμ”.

Και όσο και αν φαίνεται ότι κοροϊδεύω τον Παπαφλέσσα, σας πληροφορώ πως είναι η αγαπημένη μου ταινία. Να την δείτε, να την απολαύσετε και να περάσετε καλά γιατί είναι τόσο cult που πρέπει να προβάλλεται μια φορά την εβδομάδα ανεξαιρέτως!